Ziemia jest chyba najważniejszym ze wszystkich bogactw naturalnych. Jednak aż 70% gruntów to nieużytki - są to ziemie zbyt suche, położone w górzystych rejonach lub po prostu zbyt zimnych dla uprawy czy hodowli. Tylko 30% lądowej powierzchni naszej planety wykorzystywanych jest przez rolnictwo, 10% pod uprawę i 20% pod hodowlę. Aż 80 krajów na świecie cierpi z powodu niedoborów wody.
Rozszerzenie terenów rolniczych wymaga dużych nakładów finansowych, co może być usprawiedliwione tylko w sytuacjach wyjątkowych. Dla przykładu, w czasie drugiej wojny światowej Wielka Brytania wykorzystywała rolniczo tereny wcześniej nie zagospodarowane. Holandia, dysponująca niewielką ilością bogactw naturalnych, wydziera tereny rolnicze morzu, podczas gdy Izrael i kraje arabskie nawadniają pustynie, które zamieniają się w tętniące życiem, urodzajne oazy. Japończycy, cierpiący na niedostatek płaskich powierzchni, prowadzą uprawy na terenach, które są tak strome, że w wielu krajach leżałyby odłogiem.
Z drugiej strony, nadmierna eksploatacja gleby może doprowadzić do jej erozji. Usunięcie wierzchniej warstwy gleby zamienia urodzajne tereny w nagie skały. Na wielu obszarach rabunkowa gospodarka rolna doprowadziła do przekształcenia zielonych pól w jałowe pustynie.
Osiągane plony mogą być bardzo różne. W krajach rozwiniętych w ciągu ostatnich 300 lat plony wzrosty dziesięciokrotnie. Są one zazwyczaj wyższe w krajach o dużej gęstości zaludnienia i małej ilości ziemi uprawnej, na przykład w Japonii, Danii, Holandii i Wielkiej Brytanii. We wszystkich tych krajach ziemia potrzebna jest również do innych celów. Wszędzie buduje się lotniska, podmiejskie dzielnice mieszkaniowe, zakłady przemysłowe.
Geolog wywołuje podziemną eksplozję w pobliżu Selby (hrabstwo York) w
płn. Anglii. Proces poszukiwania nowych złóż węgla kamiennego zdaje się nie
mieć końca.