Ludność a zasoby

Jedną z głównych cech współczesnej cywilizacji, zwłaszcza w krajach rozwiniętych, jest gwałtowna i niepohamowana konsumpcja bogactw naturalnych, z których znaczna część jest nieodnawialna. Towarzyszy temu ogromna ilość odpadów przemysłowych i tych pochodzących z gospodarstw domowych.
Naukowcy obliczyli, że przeciętny Amerykanin zużywa w ciągu życia w sposób bezpośredni lub pośredni około 1600 ton surowców wydobytych z ziemi. Przewyższa to 50-krotnie ilość surowców wykorzystywanych przez mieszkańca Indii. Tak więc tempo, w jakim ludzie zużywają naturalne zasoby naszej planety, jest ściśle powiązane z poziomem życia - im wyższa stopa życiowa, tym wyższe zużycie surowców. W związku ze wzrostem liczby ludności i poprawą warunków życia, zapotrzebowanie na surowce będzie wzrastać.
Ziemia jest jak wielki magazyn Z wszelkimi dobrami niezbędnymi człowiekowi do życia. Niektórzy naukowcy wyrażają ostatnio obawy, czy przy tak szybkim przyroście ziemskiej populacji zapasy bogactw naturalnych nie wyczerpią się w niedalekiej przyszłości.

Jedną ze zgubnych konsekwencji wzrastającego zapotrzebowania na energię jest zanieczyszczenie powietrza. Węgiel, powszechnie wykorzystywany do produkcji energii, jest nieodnawialnym bogactwem naturalnym - wiele kopalń już dawno wyczerpało swoje złoża. W wielu krajach gaz ziemny, towarzyszący często złożom ropy naftowej i węgla kamiennego, zastąpił gaz generowany, otrzymywany z koksu w tak zwanych gazogeneratorach

Pod pojęciem bogactwa naturalnego rozumie się naturalne zasoby Ziemi, takie jak gleba, minerały, rośliny, zwierzęta, woda i powietrze - wszystkie potrzebne, by człowiek mógł przeżyć.
Jakiś przedmiot staje się surowcem dopiero wtedy, kiedy istnieje na niego zapotrzebowanie i zostaje określona jego wartość. Na przykład w epoce kamiennej do najważniejszych bogactw naturalnych należał krzemień, ponieważ był niezbędny do wyrobu narzędzi. Postęp technologiczny zmniejszył zapotrzebowanie na krzemień, a w jego miejsce pojawiły się miedź, cyna i żelazo, czyli główne surowce epoki brązu i żelaza. W XVIII i XIX wieku ropa naftowa sącząca się ze skał do rzek Pensylwanii tylko przeszkadzała ludziom. Kiedy jednak nauczyli się oni wykorzystywać ropę do oświetlania mieszkań i ulic oraz wytwarzać z niej parafinę, zaczęła ona być cennym surowcem. Wkrótce na całym świecie zastępy geologów ruszyły na poszukiwanie ropy.
Cenne w danym społeczeństwie surowce mogą być zupełnie bezwartościowe w innym. Pierwotne plemiona Indian dorzecza Amazonki żyją blisko natury i w celu zaspokojenia swoich życiowych potrzeb korzystają z roślin i zwierząt występujących w tamtejszych lasach. Dla wielu Brazylijczyków jednak tropikalne lasy deszczowe nie są źródłem roślin i zwierząt, ale miejscem, gdzie można zdobyć minerały, drewno i ziemię pod hodowlę lub uprawę roślin.
Rodzimi mieszkańcy lasów wywierają niewielki wpływ na środowisko w porównaniu z górnikami, drwalami i rolnikami, którzy na trwale zmieniają środowisko puszczy. Odzwierciedla to znaną prawdę, że wczesne społeczeństwa miały znacznie niższe zapotrzebowanie na surowce naturalne.
Tempo eksploatacji bogactw naturalnych wzrosło bardzo w wyniku rewolucji przemysłowej. Według niektórych szacunków zużycie mineralnych zasobów naszej planety od 1900 roku wzrosło aż 13-krotnie.
 

Ryby są podstawowym składnikiem diety członków plemienia Asmatów z Nowej Gwinei. Plemiona takie żyją w harmonii z otaczającą przyrodą. Dzikie rośliny i zwierzęta zaspokajają ich podstawowe potrzeby