Standard życia mieszkańców krajów rozwiniętych w dużym stopniu zależy od dostaw energii. Ilość zużywanej energii w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat wzrastała znacznie szybciej niż liczba ludności, chociaż tempo to ulega znacznym wahaniom. Spadło na przykład we wczesnych latach osiemdziesiątych po gwałtownej podwyżce cen ropy i gazu ziemnego. Wkrótce jednak, wraz ze spadkiem cen, zużycie energii zaczęło ponownie wzrastać.
Europę, Japonię i Stany Zjednoczone zamieszkuje 20% ludności świata, ale kraje te zużywają około 70% produkowanej na świecie energii. Jeśli kraje rozwijające się miałyby osiągnąć ten sam poziom konsumpcji energii, świat stanąłby w obliczu wielkiego kryzysu energetycznego.
Około 95% energii wytwarzanej na świecie pochodzi ze spalania paliw kopalnych. Reszta pochodzi z elektrowni jądrowych, wodnych i innych alternatywnych źródeł energii - z wiatru, morza, słońca i wnętrza skorupy ziemskiej. Mimo wielu praktycznych problemów z wprowadzaniem tych niekonwencjonalnych źródeł energii, ludzkość skazana jest na rozwój niekonwencjonalnych technologii w obliczu wyczerpywania się tradycyjnych surowców energetycznych.
Nie wiadomo dokładnie, jak duże złoża surowców kryje w swoim wnętrzu Ziemia. Od późnych lat siedemdziesiątych, kiedy to stało się jasne, że największe dotychczas znane złoża wyczerpują się, opublikowano wiele szacunkowych danych na temat nieodnawialnych złóż, zwłaszcza paliw kopalnych i metali. Ambicją naukowców stało się przepowiedzenie momentu, w którym złoża paliw zostaną całkowicie wyczerpane.
Społeczeństwa państw uprzemysłowionych utrzymują wysoki poziom życia kosztem ogromnego zużycia bogactw naturalnych. Ten obficie zastawiony stół odzwierciedla ogromnej ilości żywności dostępne zaledwie cząstce mieszkańców Ziemi.
Sita ludzkich rąk to również bogactwo naturalne. Tam, gdzie nie ma maszyn,
tak jak w tej chińskiej wsi, do uprawy ziemi konieczny jest wysiłek fizyczny
wielu ludzi.