Opady deszczu i śniegu z nawiązką zaspokajałyby zapotrzebowanie ludzi na słodką wodę. Opady te rozmieszczone są jednak nierównomiernie, stąd ponad osiemdziesiąt krajów w mniejszym lub większym stopniu cierpi na brak wody. Ochrona zasobów wody w tych krajach staje się więc pierwszorzędnym zagadnieniem.
Zagrożone są również ogromne połacie lasów, zwłaszcza tropikalne lasy deszczowe Ameryki Łacińskiej, środkowej Afryki i południowej Azji - zamieszkiwane przez ponad połowę gatunków roślin i zwierząt występujących na naszej planecie. Lasy to nie tylko źródło drewna, są też domem wielu pierwotnych plemion i środowiskiem życia wielu gatunków roślin i zwierząt. Chronią glebę przed erozją, sąsiadujące regiony przed gwałtowną powodzią, mają również regulujący wpływ na klimat, między innymi dzięki zdolności absorbowania niebezpiecznego dla ziemskiego klimatu dwutlenku węgla. Tak więc gwałtowne zmniejszanie się powierzchni lasów deszczowych można uznać za klęskę ekologiczną na skalę światową.
Lawinowy przyrost liczby ludności jest tylko jedną z przyczyn wyczerpywania ziemskich zasobów naturalnych. W krajach rozwiniętych na przykład, w celu podtrzymania koniunktury gospodarczej, większość produktów trafiających na rynek ma określoną trwałość, ostatnio coraz krótszą. W ten sposób konstruuje się samochody, artykuły gospodarstwa domowego, meble, a czasami nawet domy. Koniunktura podtrzymywana jest więc kosztem marnotrawienia surowców, które nie zawsze przecież daje się powtórnie wykorzystać.